سوره المجادله آیه 22

لَا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ أُولَئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمَانَ وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَيُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ أُولَئِكَ حِزْبُ اللَّهِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ

نمى‌يابى مردمى را كه به خدا و روز قيامت ايمان آورده باشند،
ولى با كسانى كه با خدا
و پيامبرش مخالفت مى‌ورزند دوستى كنند،
هر چند آن مخالفان،
پدران يا فرزندان يا برادران و يا قبيله آنها باشند.
خدا بر دلشان رقم ايمان زده
و به روحى از خود ياريشان كرده است
و آنها را به بهشت هايى كه در آن نهرها جارى است درآورد.
در آنجا جاودانه باشند.
خدا از آنها خشنود است
و آنان نيز از خدا خشنودند.
اينان حزب خدايند،
آگاه باش كه حزب خدا رستگارانند.

بخشی مهم از خطبه 114 نهج البلاغه امیرالمؤمنین ارواحنافداه:

ستایش خداوندی را سزاست
که حمد و ستایش را به نعمت ها،
و نعمت‌ها را به شکرگزاری پیوند داد!
خدای را بر نعمت هایش آنگونه ستایش می‌کنیم که بر بلاهایش.
و برای به راه آوردن نفس سرکش که در برابر اوامر الهی سستی می‌کند و در ارتکاب زشتی‌ها که نهی فرمود شتاب دارد،
از خدا یاری می‌خواهیم،
و از گناهانی که علم خدا به آنها احاطه دارد و کتابش آنها را بر شمرده و ثبت کرده، طلب آمرزش می‌کنیم:
علم خداوندی که کمترین نارسایی نداشته،
و کتابی که چیزی را وانگذاشته است.
به خدا ایمان داریم،
ایمان کسی که غیب‌ها را به چشم خود دیده،
و بر آنچه وعده داده اند آگاه است،
ایمانی که اخلاص آن شرک را زدوده،
و یقین آن شک را نابود کرده است.
و گواهی می‌دهیم که خدایی نیست جز خدای یکتا،
نه شریکی دارد
و نه همتایی،
و گواهی می‌دهیم که حضرت محمد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم بنده و فرستاده اوست
«که درود خدا بر او و خاندانش باد»
این دو گواهی (شهادتین) گفتار را بالا می‌برند،
و کردار و عمل را به پیشگاه خدا می‌رسانند،
ترازویی که این دو گواهی را در آن نهند سبک نباشد،
و اگر بردارند با چیزی دیگری سنگین نخواهد شد.

حضرت رسول صلي الله عليه و آله همواره مي‌فرمود:

انا لا اشبع من الصلاة

من هرگز از نماز سير نمی شوم

و هم چنين فرموده است

ان الله جعل قرة عيني في الصلاة و حببها الي

؛همانا خدا، نور چشم مرا در نماز قرار داده و آن را محبوب من كرده است.

امیر المؤمنین ارواحنافداه میفرمایند :

إلهي!
ما عبدتُك خوفاً من نارك
و لا طمعاً في جنتك،
بل وجدتك أهلاً للعباده فعبدتك

خداي من!
تو را نه به سبب ترس از آتشت
و نه به خاطر طمع در بهشتت عبادت مي‌كنم،
بلكه تو را شايسته عبادت يافتم، پس تو را عبادت كردم.

نماز امام زمان (ع) در شب جمعه برای برآورده شدن حاجات

? در كتاب « نجم ثاقب » از كتاب « كنوز النّجاح » شيخ طبرسى نقل كرده كه از ناحيه مقدّسه حضرت صاحب الزمان عليه السّلام بيرون آمد كه :
هركس را به خداى تعالى حاجتى پيش آيد بايد بعد از نيمه شب جمعه غسل كند، و به جايگاه نماز خود برود، و دو ركعت نماز بخواند، در ركعت اول وقتى كه به آيه «اياك نعبد و اياك نستعين» رسيد صد مرتبه آن را بگويد، سپس سوره (حمد) را به پايان ببرد و يك مرتبه «توحيد» بخواند، و ركوع و دو سجده را بجا آورد، «و سبحان ربّى العظيم و بحمده» را در ركوع هفت مرتبه «و سبحان ربّى الاعلى و بحمده» را در هر سجده هفت مرتبه بخواند و ركعت دوم را نيز به همين كيفيت بجا آورد،
? و پس از تمام شدن نماز اين دعا را بخواند، به درستى كه حق تعالى حاجت او را برآورده مى سازد هر حاجتى كه باشد بجز آن كه حاجت او در قطع كردن پيوند خويشان باشد.
و دعا اين است :

? اللّهُمَّ اِنْ اَطْعَتُكَ فَالْمَحْمِدَةُ لَكَ وَ اِنْ عَصَيْتُكَ فَالْحُجَّةُ لَكَ مِنْكَ الرَّوْحُ وَ مِنْكَ الْفَرَجُ سُبْحانَ مَنْ اَنْعَمَ وَ شَكَرَ سُبْحانَ مَنْ قَدَّرَ وَ غَفَرَ … ( این نماز و دعای کامل پس از آن در باب دوم کتاب باقیات و صالحات ( که در حاشیه مفاتیح الجنان است ) درج شده است. )